Samoistne Siniaki - Jak Się Pozbyć?

Niewyjaśnione powstawanie siniaków może być spowodowane przyjmowaniem leków, niedoborem składników odżywczych lub stanami chorobowymi. Leki rozrzedzające krew są podawane osobom z zaburzeniami krzepnięcia krwi, takimi jak hemofilia. Podczas gdy krew naturalnie krzepnie, aby powstrzymać nadmierne krwawienie, przyjmowanie tych leków może powodować gromadzenie się nadmiaru krwi pod skórą. Osoby cierpiące na hemofilię A lub B, chorobę genetyczną spowodowaną brakiem czynnika IX, mogą również cierpieć na samoistne siniaki.

Purpura

Jeśli masz którykolwiek z wymienionych powyżej objawów, możesz doświadczać samoistnego siniaczenia z powodu purpury. Te fioletowe plamki pojawiają się na skórze i mogą być mniejsze niż siniaki, ale u niektórych osób występują duże plamy plamicy. Plamy są zwykle czerwonawo-purpurowe na białej skórze i ciemnopurpurowe lub czarne u osób o ciemniejszej karnacji. W niektórych przypadkach plamica może również dotyczyć błon śluzowych. Plamy te nie są bolesne, ale mogą być czerwonopurpurowe, czarne lub fioletowe. Stan ten ma tendencję do występowania w skupiskach i na dużych obszarach.

Oprócz plamicy starczej i aktynowej, stan ten może wywołać niedobór witaminy C w diecie. Inne objawy to ogólne osłabienie, anemia, gąbczaste dziąsła oraz skłonność do krwawień pod skórą i z błon śluzowych. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy skonsultować się z dermatologiem. Nawet jeśli nie uda się ustalić przyczyny, można kupić dostępne bez recepty produkty, które sprawią, że siniaki będą wyglądały lepiej. Co więcej, istnieją również produkty, które mogą pomóc przywrócić ochronę, którą traci się z wiekiem.

Istnieje wiele metod leczenia plamicy. Należą do nich leki i splenektomia. Lekarz prawdopodobnie zaleci unikanie leków, które upośledzają funkcję płytek krwi. Na przykład, leki kortykosteroidowe mogą zwiększać liczbę płytek krwi, ale zmniejszają aktywność układu odpornościowego. Leczenie powinno koncentrować się na podstawowej przyczynie plamicy. Warto więc porozmawiać z lekarzem, aby sprawdzić, czy istnieje jakaś metoda leczenia samoistnego siniaczenia się spowodowanego plamicą.

Kortykosteroidy

Jeśli u pacjenta nasila się zjawisko samoistnego siniaczenia się, warto rozważyć zastosowanie kortykosteroidów. Leki te rozrzedzają skórę i hamują tworzenie kolagenu przez fibroblasty oraz podziały komórek naskórka. Te efekty prowadzą do łatwego powstawania siniaków i utraty kolagenu podtrzymującego wokół naczyń krwionośnych. Chociaż kortykosteroidy są powszechnie przepisywane w leczeniu różnych schorzeń, mogą one powodować zwiększone powstawanie siniaków. Niektóre suplementy diety, w tym miłorząb japoński, również mogą zwiększać ryzyko powstawania siniaków. Ważne jest, aby przed rozpoczęciem przyjmowania jakichkolwiek suplementów rozrzedzających krew omówić to z lekarzem.

Inną częstą przyczyną powstawania samoistnych siniaków jest stosowanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak aspiryna i ibuprofen. Do łatwego powstawania siniaków mogą przyczyniać się również inne leki, w tym niektóre leki przeciwpłytkowe i antybiotyki. Należy jednak pamiętać, że niektóre leki przeciwzakrzepowe mogą zwiększać ryzyko powstawania siniaków, ponieważ mogą obniżać liczbę płytek krwi. Ponadto osoby przyjmujące kortykosteroidy mogą mieć problemy ze snem.

Pomimo że bezpieczeństwo stosowania kortykosteroidów jest dyskusyjne, w kilku badaniach stwierdzono, że są one skuteczne w zmniejszaniu liczby siniaków u pacjentów z zapaleniem stawów. Mimo że mają one kilka potencjalnych działań niepożądanych, ich przyjmowanie przez krótki okres czasu jest na ogół bezpieczne. Mimo że kortykosteroidy mogą zapobiegać powstawaniu siniaków, mogą one prowadzić do innych poważnych powikłań. Na przykład, kortykosteroidy mogą powodować zmiany skórne o charakterze wybroczyn. W niektórych przypadkach mogą one prowadzić do zespołu Cushinga, osteoporozy i zastoinowej choroby serca. Z tych powodów kortykosteroidy są często przepisywane w celu leczenia zaostrzeń, a nawet mogą być stosowane długoterminowo w celu opanowania przewlekłego stanu zapalnego.

Zespół Cushinga

Najczęstszą przyczyną zespołu Cushinga jest mały łagodny guz w nadnerczu. Rozrost ten powoduje zbyt wysoki poziom kortyzolu i zwiększa ryzyko powstawania siniaków. Objawy zespołu Cushinga często pojawiają się szybko. Chociaż dokładna przyczyna nie jest jasna, podejrzewa się, że jest nią niewielki rozrost w nadnerczu. Guz może być nowotworowy lub nienowotworowy. Chociaż guz nie jest śmiertelny, może powodować różne objawy, w tym nagłe i nieregularne siniaki.

Inną częstą przyczyną zespołu Cushinga jest stres. Gruczoły nadnerczy wydzielają kortyzol, który pomaga organizmowi radzić sobie ze stresem i stanami zapalnymi. Kiedy są one nadmiernie aktywne, organizm uwalnia zbyt dużo hormonu stresu – kortyzolu. U zdrowych osób hormon ten może wydawać się normalny, jednak jego zbyt duża ilość może powodować poważne problemy zdrowotne. Właśnie wtedy należy rozważyć przeprowadzenie badania fizykalnego, aby wykluczyć wszelkie ukryte schorzenia. Chociaż stres może powodować uwalnianie hormonów nadnerczy, nie musi być przyczyną zespołu Cushinga.

W celu potwierdzenia, czy u pacjenta występuje zespół Cushinga, lekarz może przeprowadzić badanie krwi. Badania te mogą również pomóc lekarzowi w ustaleniu źródła problemu, którym zazwyczaj jest guz w nadnerczach. W niektórych przypadkach może zostać wykonana biopsja w celu dokładnego określenia przyczyny zespołu Cushinga. Konieczne może być także wykonanie dalszych badań, takich jak rezonans magnetyczny. Możliwe jest również wykonanie rezonansu magnetycznego przysadki mózgowej.

Ekchymozy

Mimo, że ekchymoza jest częstym zjawiskiem, istnieje kilka różnych jej przyczyn. Chociaż niewielkie zasinienia mogą być nieszkodliwą reakcją na niewielki uraz, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w celu wykluczenia wszelkich chorób podstawowych. Większość przypadków wybroczyn nie jest poważna, ale jeśli przebarwienia utrzymują się przez dłuższy czas lub stają się bardziej widoczne, rozpoznanie wybroczyn może być konieczne.

Lekarz ogólny może przepisać ibuprofen lub epinefrynę w celu zmniejszenia bólu i obrzęku spowodowanego wybroczynami. Leczenie wybroczyn może obejmować zmianę leku, zmniejszenie bólu lub uniesienie posiniaczonego miejsca. Odpoczynek jest ważny dla procesu gojenia, a lód jest doskonałym środkiem leczniczym. Zimne okłady są również skuteczne w zmniejszaniu ilości wynaczynionej krwi.

Są dwa rodzaje wybroczyn. Pierwszy z nich to krwiak zewnętrzny, który jest zazwyczaj wyczuwalny palpacyjnie. Drugi to krwiak wewnętrzny, który może być wyczuwalny palpacyjnie i wykryty za pomocą testów. W przeciwieństwie do wybroczyn, krwiaki mogą być również wyczuwalne palpacyjnie. Krwiaki powstałe w wyniku urazu mogą występować w płucach, klatce piersiowej, brzuchu i pachwinach.

Marskość wątroby

Kiedy marskość wątroby dotyka wątroby, może powodować wiele różnych problemów. Ponieważ wątroba nie jest w stanie sama się naprawić, tkanka bliznowata hamuje dopływ krwi do wątroby i zaburza jej normalne funkcjonowanie. Wątroba musi przetwarzać pokarm, produkować żółć, rozkładać toksyny oraz magazynować ważne witaminy i minerały. Jeśli wątroba nie jest w stanie wykonać któregoś z tych zadań, może dojść do powstania siniaków i krwawień. Może również dojść do niewydolności wątroby.

W celu potwierdzenia rozpoznania konieczne jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu i badania fizykalnego. Badania mogą obejmować stężenie alfa-fetoproteiny i markerów nowotworowych wątroby. Jeśli stężenie alfa-fetoproteiny jest podwyższone, może to wskazywać na marskość wątroby. Można również wykonać inne badania, takie jak rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa. W celu wykrycia zmian może być konieczna endoskopia. Badanie jest powtarzane co dwa do trzech lat lub częściej, jeśli problem nie ustępuje.

W jednym z badań wzięło udział 4515 hospitalizowanych pacjentów z marskością wątroby. U 36 z nich wystąpił samoistny krwotok wewnątrzczaszkowy. Większość pacjentów stanowili mężczyźni z alkoholową marskością wątroby. W innym badaniu analizowano związek między marskością wątroby a krwiakiem mięśniowym. W tym ostatnim badaniu pacjent z marskością wątroby był bezobjawowy do czasu, gdy doznał urazu.

Uszkodzenia słoneczne przyczyną powstawania siniaków

Sinienia samoistne często powstają w wyniku ekspozycji na słońce, jednak niektóre obszary skóry są bardziej podatne na to schorzenie niż inne. W przypadku plamicy słonecznej, siniaki powstają w wyniku przeciekania naczyń krwionośnych pod skórą. Skóra starzeje się w naturalny sposób i może stać się cienka oraz podatna na powstawanie siniaków. Nie ma jednak specjalnego leczenia tego schorzenia i można je leczyć w taki sam sposób, jak zwykłe skaleczenie.

Najczęstszymi miejscami występowania siniaków u osób starszych są ręce, przedramiona i nogi. Ponieważ z wiekiem skóra staje się cieńsza i mniej elastyczna, przedramiona i nogi są szczególnie narażone na powstawanie siniaków. Problem ten jest często dziedziczny; jeśli ktoś ze starszego rodzeństwa łatwo się brudzi, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ty też będziesz miał ten problem. Niektóre leki, takie jak leki rozrzedzające krew, mogą powodować powstawanie siniaków. W niektórych przypadkach niewyjaśnione zasinienia mogą być oznaką przemocy domowej, np. na skutek ekspozycji na słońce.

Lekarz może zdiagnozować uszkodzenie skóry na skutek działania promieni słonecznych poprzez zbadanie skóry. Czasami może być wykonana biopsja, aby wykluczyć raka skóry. Jeśli jednak przyczyną uszkodzenia jest suchość skóry, leczenie może być tak proste, jak regularne stosowanie dobrego kremu nawilżającego i przebywanie na słońcu. Preferowana jest ciepła lub chłodna kąpiel, ponieważ gorące prysznice mogą jeszcze bardziej wysuszyć skórę. Używanie bezzapachowego mydła również może pomóc.

Leczenie siniaków

Leczenie samoistnych siniaków zależy od ich przyczyny. Jeśli nie występują schorzenia, można zmniejszyć utratę krwi, stosując okłady z lodu. Eksperci zalecają przykładanie 15-20 minut lodu co dwie do trzech godzin. Przed przyłożeniem lodu do chorego miejsca należy go szczelnie zawinąć w ręcznik. Nie należy przykładać lodu bezpośrednio do skóry, ponieważ może dojść do poparzenia lodem lub odmrożenia.

Siniaki samoistne mogą być jednak spowodowane kilkoma przyczynami. Pierwszą z nich jest hemofilia A, znana również jako czynnik VIII. Jest ona spowodowana brakiem białka, które powoduje krzepnięcie krwi. Ten rodzaj krwawienia można leczyć, ale na tę chorobę nie ma lekarstwa. Innym rodzajem zaburzenia jest hemofilia B, zwana czasem „chorobą choinkową”. To zaburzenie krzepnięcia krwi prowadzi do samoistnych krwawień i przedłużających się krwawień.

Leki mogą również przyczyniać się do łatwego powstawania siniaków. Niedawna historia ekstrakcji zęba, drobnych zabiegów chirurgicznych lub innych urazów może wskazywać na zaburzenia krwawienia. Jeśli jednak w historii siniaków nie stwierdzono żadnych istotnych nieprawidłowości, jest mało prawdopodobne, aby były to zaburzenia krwawienia. Jeśli w rodzinie występują zaburzenia krwawienia, przyczyną mogą być niektóre leki z grupy NLPZ lub stosowanie inhalatorów steroidowych.