Uraz torebki stawowej może być przyczyną poważnych powikłań. Do pęknięcia torebki stawowej może dojść podczas wykonywania różnych czynności, od zwykłego upadku po wypadek z klapkami na oczach. Oprócz postawienia diagnozy przez lekarza, rehabilitacja powinna koncentrować się na wzmocnieniu stawu i rozbiciu tkanki bliznowatej. W leczeniu tego powikłania dostępnych jest wiele różnych metod. Poniżej przedstawiono niektóre z najczęstszych rodzajów terapii w przypadku rozerwania torebki stawowej.
Rozerwanie torebki stawowej MTPJ
Kompleks torebkowo-więzadłowy MTPJ składa się z płytki podrzepkowej i związanych z nią więzadeł pobocznych oraz struktur podporowych. Sezamoidy dzielą płytkę podeszwową na cztery części. Więzadło międzysamcowe, ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia (abductor hallucis) i więzadło poboczne główne boczne są dobrze widoczne. Obrazy MR kompleksu torebkowo-więzadłowego MTPJ przedstawiono w tabeli 1.
Pierwsza MTPJ najczęściej ulega urazowi podczas nagłego, silnego wyprostu. Siły nadmiernego wyprostu obciążają dystalne SPLs. Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego jest pomocne w ocenie rozerwania SPL na całej grubości. Radiografia może być również konieczna do rozpoznania koślawości palucha koślawego. Nieleczone naderwanie pochewki ścięgna pierwszego MTPJ może przekształcić się w zwyrodnieniowego halluksa sztywnego.
W większości przypadków naderwanie pochewki ścięgna pierwszego MTPJ nie wymaga specjalnego programu rehabilitacji. Programy rehabilitacyjne dla pierwszych stawów MTP, urazów płytki podeszwowej i palucha koślawego obejmują ćwiczenia wzmacniające i inne metody. Ponadto, metody obrazowania mogą pomóc w rozbiciu tkanki bliznowatej. Jeśli konieczne jest wykonanie badań obrazowych, najbardziej odpowiednimi badaniami w przypadku rozerwania torebki stawowej MTPJ są rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa.
MRI jest najczęstszym badaniem diagnostycznym w przypadku rozerwania torebki stawowej MTPJ. Rezonans magnetyczny pokazuje rozerwanie torebkowo-więzadłowe MTPJ u podstawy pierwszej kości śródstopia. Złamanie MTPJ jest oznaką poważnego rozerwania MTPJ. Bólowi spowodowanemu złamaniem powinien towarzyszyć obrzęk. Do oceny ciężkości stanu należy również wykorzystać rezonans magnetyczny.
Rozdarcie płytki podeszwowej MTPJ
MRI jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych w rozpoznawaniu rozdarcia płytki podeszwowej MTPJ. Obrazowanie może wykazać wysięk w stawie, zgrubienie oraz częściowe lub całkowite pęknięcie płytki podeszwowej. MRI może również wykryć obecność urazów tkanek miękkich i uszkodzeń powierzchni stawowej. Rezonans magnetyczny jest często przydatny w różnicowaniu naderwania płytki podeszwowej od innych rozpoznań, ponieważ częściej występują naderwania częściowe.
Pacjenci cierpiący na naderwanie płytki podeszwowej stawu MTPJ często skarżą się na ból po stronie podeszwowej i grzbietowej. Mogą również odczuwać siniaki i obrzęk. W niektórych przypadkach odpoczynek i nieobciążanie stawu są wystarczające do złagodzenia bólu. Podczas badania fizykalnego lekarz może potwierdzić diagnozę, umieszczając kartkę papieru pod palcem dotkniętym urazem. Tkanka może być miękka i tkliwa w środkowej części palca, z tendencją do rozrywania się w środkowej części płytki podeszwowej. Dodatni wynik testu Lachmansa cyfrowego (Anterior Draw) lub Vertical Stress jest kolejnym objawem urazu MTPJ.
Innym objawem urazu płytki podeszwowej MTPJ jest paluch koślawy (turf toe). Kompleks płytki podeszwowej jest strukturą pierwszej MTPJ. Jego podstawową funkcją jest przeciwstawianie się zgięciu grzbietowemu i obciążeniu osiowemu. Ostre naderwanie płytki podeszwowej występuje, gdy więzadła wchodzące w skład kompleksu płytki podeszwowej ulegną rozerwaniu. Zakres uszkodzeń zależy od ciężkości urazu. Na przykład, skręcenie pierwszego stopnia stanowi mikrouraz płytki podeszwowej. Jednakże, skręcenie pierwszego stopnia jest nadal funkcjonalnym stawem, ponieważ pierwsza MTPJ jest w stanie wytrzymać zgięcie grzbietowe.
Inną opcją leczenia rozerwania płytki podbarkowej MTPJ jest interwencja chirurgiczna. Zabieg ten polega na wstrzyknięciu do stawu własnego szpiku kostnego pacjenta oraz płytek krwi. Chirurg może wykorzystać promieniowanie rentgenowskie i ultradźwięki, aby ułatwić przeprowadzenie zabiegu. Wysokiej klasy chirurg może wykonać tę procedurę bezpiecznie i skutecznie. Klinika Centeno-Schultz specjalizuje się w urazach stopy i stawu skokowego.
Zerwanie MCL w stawie MTPJ
Staw MTPJ składa się z kilku więzadeł. Należą do nich więzadło sezamowe i więzadło śródstopno-paliczkowe. Northcoast Footcare oraz Waldrop i wsp. badali anatomię tkanek miękkich pierwszej MTPJ. Podczas badania należy zadawać pytania dotyczące odchylenia palucha, długości palucha i odchylenia palucha. Diagnozę objawową można postawić na podstawie badań obrazowych. W poniższej tabeli przedstawiono wyniki badań klinicznych i możliwości leczenia zerwania MCL MTPJ.
Ostre uszkodzenie pierwszej MTPJ jest najprawdopodobniej wtórne do silnego wyprostu. Ponadto często dochodzi do uszkodzenia wielu struktur. Rezonans magnetyczny (MRI) najlepiej uwidacznia rozdarcia SPL pełnej grubości w płaszczyźnie strzałkowej. Radiografia może być również przydatna w identyfikacji pełnych grubości łez SPL. Z czasem może dojść do postępującej deformacji pierwszego MTPJ. Może dojść do zwyrodnieniowego halluksa sztywnego.
Anatomia pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego jest znacznie bardziej skomplikowana niż stawów palców mniejszych. W stawie tym znajduje się siedem mięśni i osiem więzadeł, w tym więzadło poboczne i więzadło poboczne sesamoidalne. Więzadło międzykłykciowe pochodzi z nadkłykcia przyśrodkowego kości śródstopia i przebiega bezpośrednio po stronie podeszwowej. W niewielkim odsetku przypadków w pierwszym stawie śródstopno-paliczkowym dochodzi do złamania kości strzałkowej.
Oprócz radiografii, w rozwiązywaniu problemów pomocny jest rezonans magnetyczny. Rezonans magnetyczny może uwidocznić anatomię szkieletu i uszkodzenia tkanek miękkich. W podejmowaniu decyzji pomocny może być wysokorozdzielczy rezonans magnetyczny 3-T lub 11,7-T. Do wykrycia złamania może jednak wystarczyć także radiografia. Wyniki MRI mogą pomóc chirurgowi w ustaleniu, czy złamanie jest MCL MTPJ czy złamaniem chrzęstnym.
Zerwanie MCL MTPJ przez pasażera noszącego klapki
MTPJ jest złożoną strukturą składającą się z wielu więzadeł, które stabilizują pierwszy staw śródstopia. Do więzadeł tych należą: więzadło śródstopno-paliczkowe, więzadło sesamoidalne i więzadła poboczne. Więzadła te wywodzą się z nadkłykcia przyśrodkowego kości śródstopia i przebiegają bezpośrednio podłużnie. Ponadto więzadło poboczne przyczepia się do brzegu kości słoniowej. W sześciu przypadkach odnotowano zerwanie pierwszego więzadła MCL MTPJ u pasażera noszącego klapki.
21-letnia kobieta była przytrzymywanym pasażerem w wypadku samochodowym, w którym doszło do wywrócenia się pojazdu. Po wypadku nie straciła przytomności ani nie straciła zdolności do dźwigania ciężarów. Została przewieziona do miejscowej izby przyjęć, gdzie rozpoznano u niej stłuczenie barku, otarcia twarzy i negatywne wyniki badań pedałów. W izbie przyjęć wykonano rezonans magnetyczny i zezwolono na wypisanie jej ze szpitala. Mimo to nadal skarżyła się na ból lewego haluksa i niewielką rotację koślawą lewego palca. Zasinienie i obrzęk utrzymywały się przez kilka tygodni po wypadku.
Po potwierdzeniu rozpoznania zerwania MCL MTPJ klinicysta powinien ocenić stopień retrakcji więzadła pochewkowo-więzadłowego przyśrodkowego. Ocena kliniczna powinna koncentrować się na obszarach największej tkliwości i rumienia, obrzęku lub wybroczyn. Jeśli MRI i radiogramy dadzą wynik pozytywny, pacjent powinien być traktowany jako osoba ze zwichnięciem i poddany ponownej ocenie poprzez odpowiednią fizykoterapię. W celu zapobiegania ponownemu wyprostowi koślawemu halluksów można stosować gotowe szyny.
Rozerwanie torebki stawowej MTPJ przez kotwicę łokciową
Pierwszy staw MTPJ charakteryzuje się włóknistą poduszką, która obejmuje sesamoidy. Torebka podeszwowa i więzadła międzypaliczkowe podeszwowe są nierozerwalnie połączone, tworząc kompleks płytki podeszwowej. W tym badaniu oceniono anatomię pierwszej MTPJ, wykorzystując kliniczny system MRI 3,0-T oraz dwuwymiarowe, trójwymiarowe sekwencje szybkiej echa gradientowego i echa spinowego. Na każdej próbce wykonano korelację anatomiczną brutto.
Obrazowanie MRI może pomóc w określeniu, czy uraz jest zdarzeniem izolowanym, czy obejmuje inne struktury. Badania obrazowe mogą pomóc w przywróceniu stabilności i ocenie powikłań pooperacyjnych. Rezonans magnetyczny może być wykorzystany jako pomoc dla chirurga w ustaleniu najlepszego leczenia chirurgicznego. Bardzo ważne jest uwzględnienie planu leczenia i potencjalnych powikłań pooperacyjnych. Jednak nieleczony uraz może prowadzić do przyspieszonej artrozy, sztywności palucha (hallux rigidus) lub rozszczepu palucha.
Interwencja chirurgiczna polega na założeniu szwów kotwiczących lub szwów przezskórnych w celu naprawy rozerwania więzadeł. W niektórych przypadkach może być konieczny przeszczep ścięgien w celu przywrócenia stabilności anatomicznej. W takich przypadkach rozerwanie torebkowo-więzadłowe MTPJ może być skutecznie naprawione przy pomocy kotwic łokciowych i szwów przezskórnych. Jednak najczęstszym sposobem leczenia operacyjnego rozerwania torebkowo-więzadłowego MTPJ jest resekcja chrząstki włóknistej trójkątnej.
Anatomicznie pierwszy staw MTPJ jest ważnym stawem. Jednak opisy anatomiczne są niespójne. Anatomia jego powierzchni podeszwowej obejmuje kilka struktur, w tym kości podeszwowe i torebkę stawową. Niektórzy autorzy używają terminu „płytka podeszwowa” do opisania poszczególnych więzadeł i włóknistej torebki stawowej. Termin ten może jednak odnosić się do całego kompleksu kości podeszwowych
Dodaj komentarz